Wzbogacają je ponadto odznaczenia oraz bogaty zespół odznak pamiątkowych (ponad 130 szt.). Przedmioty pamiątkowe związane są m.in. z Józefem Piłsudskim (kurtka mundurowa, szabla, ryngraf), Józefem Hallerem (mundur, szabla), Bolesławem Mościckim (czapka, pistolet), ks. Ignacym Skorupką (czapka, stuła, krzyż) oraz szeregowymi uczestnikami walk o niepodległość (m.in. szable, mundury ochotników z wojny polsko - sowieckiej). Uzupełnieniem są portrety naszych ówczesnych przywódców i generałów autorstwa Konrada Krzyżanowskiego, Romana Kaweckiego i Stanisława Zawadzkiego. Na wystawie zgromadzono również ponad 70 sztandarów polskich formacji wojskowych z lat 1914 - 1920.


Pierwsza część ekspozycji poświęcona jest powstaniu Legionów Polskich. W momencie rozpoczęcia wojny austriacko-rosyjskiej 6 sierpnia 1914 r. 1. Kompania Kadrowa przekroczyła granicę Królestwa licząc na wywołanie antyrosyjskiego powstania. 16 sierpnia 1914 r. z inicjatywy Naczelnego Komitetu Narodowego rozpoczęto formowanie Legionów Polskich. Jesienią 1914 r. legioniści uczestniczyli w bojach na Podhalu, a w grudniu tego roku, już jako 1. Brygada Legionów Polskich, stoczyli bitwę pod Łowczówkiem. W następnym roku brali udział w walkach nad Nidą i na Lubelszczyźnie. Natomiast 2. Brygada Legionów Polskich, zorganizowana w 1915 r., wsławiła się w bitwie pod Rarańczą, a szwadron ułanów rtm. Zbigniewa Dunin - Wąsowicza w szarży pod Rokitną, uwiecznionej przez W. Kossaka.


W październiku 1918 r. klęska Niemiec i Austro-Węgier była już przesądzona. Rada Regencyjna w Warszawie proklamowała utworzenie niepodległego państwa polskiego, obejmującego wszystkie ziemie polskie. 10 listopada Józef Piłsudski powrócił z więzienia w Magdeburgu do Warszawy, a miesiąc później Rada Regencyjna przekazała mu władzę wojskową i cywilną.

We wschodniej części Galicji trwała wojna polsko-ukraińska. Oddziały polskie we Lwowie, składające się w dużym stopniu z młodzieży, toczyły walki uliczne ze znacznie liczniejszym wrogiem. Męstwo Lwowskich Orląt przeszło do legendy.


Ostatnia część wystawy poświęcona jest wojnie polsko-sowieckiej 1919 - 1920 r. Po kapitulacji Niemiec w listopadzie 1918 r. armia niemiecka wycofywała się z terenów Litwy, Białorusi i Ukrainy. Na jej miejsce wkraczała od wschodu armia sowiecka, łamiąc po drodze opór polskich oddziałów. 16 kwietnia 1919 r. Józef Piłsudski rozpoczął operację wyzwolenia Wilna i Wileńszczyzny, której efektem było ustalenie linii frontu na rzekach: Dźwinie, Berezynie i Ptyczu. W kwietniu następnego roku polska wyprawa na Ukrainę, nazywaną wyprawą kijowską, doprowadziła do zajęcia Kijowa i obsadzenia przedmościa na wschodnim brzegu Dniepru. Jednakże kolejne ofensywy wojsk rosyjskich spowodowały cofnięcie się sił polskich miejscami o 600km. i powrót walk na ziemie polskie. 6 sierpnia 1920 r. Józef Piłsudski opracował rozkaz o przeciwnatarciu i rozbiciu sowieckiego frontu zachodniego. Operacja ta, która przeszła do historii jako kontrofensywa znad Wieprza, całkowicie zaskoczyła dowództwo sowieckie, zmuszając bolszewików do odwrotu na całej długości frontu.