Był to ostatni skonstruowany w III Rzeszy pistolet sygnałowy. Jego konstrukcja była uproszczona do maksimum - wykonywany był techniką tłoczenia elementów stalowych oraz spawania. Lufa była gładka, kalibru 27 mm, łamana do ładowania jak w myśliwskiej dubeltówce. Blokowana była prostym zamkiem. Jedynymi nie metalowymi elementami tej broni były plastikowe okładziny rękojeści.
Pistolet ten był produkowany w dużych ilościach m.in. w fabryce H. Schneider oznaczającej wyroby kodem "wa" WaA oraz w fabryce Meinel-Scholer Metallwarenfabrik z kodem "euh" WaA A 10.
Spośród wyprodukowanych w czasie wojny 417 255 Leuchtpistole 42 Wehrmacht otrzymał 278 845 sztuk.
Poza wymienionymi wyżej rakietnicami Wehrmacht używał jeszcze jednego typu: był to tzw. Doppelschuss Leuchtpistole produkowany w fabrykach Henrich Krieghoff z oznaczeniem kodowym "fzs" oraz Emil Eckold z oznaczeniem producenta EcKo w owalu. Pistolety te nie posiadały formalnego oznaczenia wzoru.