Granat "Sidolówka"

Zdjęcia

Granat "Sidolówka"

Granat "Sidolówka"

Granat zaczepny z zapalnikiem tarciowym. Skonstruowany w marcu 1942 r. przez Władysława Pankowskiego; produkcja została uruchomiona we wrześniu tego roku.
Otrzymał oznaczenie "R-42" od pseudonimu "Roman" jakim posługiwał się Franciszek Jachieća zapalnik od nazwiska konstruktora "P-42". Jednakże potocznie był nazywany "sidolówką" z powodu wykorzystywania na korpusy puszek po środku do czyszczenia "Sidol".
Ze względu na prostą konstrukcję, jesienią 1942 r. sidolówkę wybrano jako podstawowy granat Armii Krajowej. Zdecydowało o tym łatwość masowego wytwarzania w podziemnych wytwórniach uzbrojenia. Szefostwo Produkcji Konspiracyjnej przygotowało instrukcje, rysunki techniczne i modele, które wraz z formami do odlewania zapalników rozesłano do okręgów AK. Dzięki łatwej produkcji sidolówka stała się najbardziej rozpowszechnionym granatem Podziemia.
Zapalnik tarciowy składał się z odlewanego korpusu we wnętrz którego umieszczona była masa zapalająca z potarką i sznurek zakończony ciężarkiem. Na dolnym końcu znajdowała się zaciśnięta spłonka. Górny zamknięty był zakrętką blachy lub bakelitu. Po jej odkręceniu należało przy pomocy ciężarka wyszarpnąć sznurek, powodując zapalenie ścieżki prochowej i rzucić granat. Czas palenia opóźniacza wynosił 4,5 sekundy.
Zapalnik wkręcano w kadłub wykonany z blachy cynkowej wypełnionej materiałem wybuchowym i kawałkami złomu.

Wymiary: średnica - 55 mm; wysokość kadłuba - 110-130 mm; wysokość całkowita - 150-165 mm; masa granatu - ok. 160 g (bez ładunku wybuchowego); masa ładunku wybuchowego - 150 g szedytu.

Marcin Ochman

Zobacz także:
Granat "Filipinka"
Granat "Karbidówka"