Stanisław Skalski urodził się 27 listopada 1915 r. w Kołymie na Ukrainie. Po odbyciu przeszkolenia lotniczego został pilotem 4 Pułku Lotniczego w Toruniu. Gdy w 1939 r. wybuchła wojna, walczył w 142 Eskadrze Myśliwskiej III/4 Dywizjonu Myśliwskiego. Uzyskał wtedy swoje pierwsze cztery zestrzelenia. Po klęsce wrześniowej 1939 r. ewakuował się do Wielkiej Brytanii, gdzie walczył w Bitwie o Anglię w brytyjskim 501. Dywizjonie Myśliwskim. Następnie w latach 1941-1942 latał w 306, 316 i 317 Dywizjonie Myśliwskim Polskich Sił Powietrznych. W 1943 r. dowodził słynnym „Cyrkiem Skalskiego” w Tunezji – polską eskadrą latającą w 145. Dywizjonie Myśliwskim RAF a następnie dowodził brytyjskim 601. Dywizjonem Myśliwskim, z którym uczestniczył w inwazji na Ssycylię i Włochy. W końcu 1943 r. dowodził polskim 131 a następnie 133. Skrzydłem Myśliwskim, z którym osłaniał lądowanie aliantów w Normandii w czerwcu 1944 r.

W czasie wojny zestrzelił 18 samolotów na pewno, kilka prawdopodobnie i kilka uszkodził. Zajmuje pierwsze miejsce na liście polskich asów myśliwskich II wojny światowej nieznacznie wyprzedzając gen. bryg. pil. Witolda Urbanowicza (17 zestrzeleń).

Był odznaczony najwyższymi polskimi i zagranicznymi odznaczeniami m.in. Srebrnym a następnie Złotym Krzyżem Virtuti Militari, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, trzykrotnie brytyjskim Distinguished Flying Cross (DFC) oraz Distinguished Service Order (DSO) i wieloma innymi.

Po wojnie mimo propozycji pozostania w RAF czy lotnictwie amerykańskim w 1947 r. powrócił do rządzonej przez komunistów Polski. Początkowo, jako jeden z nielicznych został przyjęty do lotnictwa wojskowego. Wkrótce jednak w 1948 r. aresztowano go pod niesłusznym zarzutem prowadzenia działalności szpiegowskiej na rzecz Brytyjczyków. Poddano go brutalnemu śledztwu i torturom. W kwietniu 1950 r. został skazany na karę śmierci. W 1951 r. wyrok zamieniono na karę dożywotniego więzienia. Dopiero w rezultacie politycznej odwilży po śmierci Stalina został zrehabilitowany i w kwietniu 1956 r., po 8 latach wiezienia odzyskał wolność.



W 1956 r. powrócił do lotnictwa wojskowego, w którym pozostał do 1968 r. Pracował w Aeroklubie PRL. W 1972 r. przeszedł na emeryturę. Żył bardzo aktywnie – popularyzował lotnictwo, uczestniczył w spotkaniach z młodzieżą i z młodym pokoleniem lotników, konsultował filmy o tematyce lotniczej. W 1957 r. ukazało się pierwsze wydanie jego wspomnień z walk we wrześniu 1939 r. p.t. „Czarne krzyże nad Polską”, które doczekało się wielu kolejnych wznowień.

Stanisław Skalski zmarł 12 listopada 2004 r. w Warszawie. Spoczywa w Alei Zasłużonych Cmentarza Wojskowego na warszawskich Powązkach.

Swoim życiem i poświęceniem w walce o wolność Polski zasłużył na naszą pamięć.